Warto wiedzieć

     Cyberprzemoc  to nic innego jak stosowanie przemocy tj. prześladowanie, nękanie, zastraszanie, wyśmiewanie się przy użyciu narzędzi komunikacji elektronicznej takich jak Internet (poczta elektroniczna, portale społecznościowe, fora dyskusyjne) oraz telefon komórkowy (SMS).

     Obecnie obowiązujące w Polsce przepisy nie precyzują  odpowiedzialności karnej za dopuszczenie się cyberprzemocy. Stosuje się zapisy Kodeksu Karnego, mianowicie art. 190 (groźba karalna), art. 190a (uporczywe nękanie), art. 212 (zniesławienie), art. 216 (zniewaga) czy też art. 265 i nast. (przestępstwa przeciwko ochronie informacji).

     Często w akcie cyberprzemocy uczestniczą osoby małoletnie, tj. poniżej 17. roku życia, które nie będą odpowiadały na zasadach przewidzianych w Kodeksie Karnym. W taki przypadku stosuje się przepisy Kodeksu Rodzinnego.

Najczęstszym czynem zabronionym jest stalking, który polega na uporczywym nękaniu danej osoby, co wywołuje u niej uzasadnione poczucie zagrożenia i prowadzi do powstania szkody osobistej bądź majątkowej. Cyberprzemoc prowadzi do naruszenia dóbr osobistych, tzn. godności, dobrego imienia, wtedy należy się liczyć z dochodzeniem do  zadośćuczynienia na drodze cywilnoprawnej.

     Zawsze warto oddzielać to co prywatne, od tego co publiczne. Korzystać z ustawień profilowych.

     Gdy dojdzie do czynu zabronionego należy przede wszystkim zabezpieczyć dowody (wydrukować wpisy czy zdjęcia, wykonać PrintScreen czyli zrzut ekranu) oraz podjąć  interwencję np. u administratora portalu, by zablokować użytkownika, który narusza regulamin oraz usunąć np. obraźliwe wpisy. Ofiara może zgłosić sprawę na policję lub do prokuratury i żądać usunięcia skutków oraz przeprosin, złożenia oświadczenia lub dochodzić odszkodowania, bądź wpłacenia odpowiedniej sumy na cel społeczny.

Na pewno nie wolno ulegać przemocy i stosować odwet, ponieważ przemoc rodzi przemoc!

Zawsze w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa, także cyfrowego, należy szukać pomocy u dorosłych.